Teleurstelling

Gadverdamme! Vandaag is echt mijn dag niet.

Ik kon al moeilijk mijn bed uit komen voor de kerk vanmorgen. En heb aan 10 minuten fietsen naar de pont genoeg. Nu was die hele weg opengebroken, dus moest ik behoorlijk omrijden, dus was 10 minuten te laat. De pont die ik toen had, betekende dat ik moest racen zodra ik aan de overkant was. Ik stond op de pont met Stef en Joke, maar het enige wat ik me nog herinner is dat we bij de pont waren en dat ie nog moest aanmeren.

In de kerk ben ik een aantal keer tijd kwijt. Maar op zich een goede tijd gehad. Was blij dat het me lukte vandaag om weer lekker te komen. Tijdens de dienst gingen we het avondmaal vieren. Echt super. We moesten 2 aan 2. En een maatje van me in de kerk (10 jaar) kwam meteen naar mij toe. Zo lief. Hij wou met mij. Bij ons hebben we geen zondagsschool. Daar hebben we te weinig kinderen voor en te weinig ruimte. We hebben wel een creche voor de kleintjes die de dienst niet uit kunnen houden. Maar mn maatje kan dat heel goed. En kwam dus meteen naar me toe. We moesten voor mekaar bidden en dan het avondmaal nemen. Toen mn maatje voor me ging bidden smolt mn hart. Hij had het erover dat hij blij was dat ik er weer was, en dat hij me zag lachen. Hij bad ook voor me dat ik NOOIT meer verdrietig zal zijn.... zooo lief. Toen had hij het er ook nog over dat hij graag voor mij bid dat mijn moeder door God weer beter wordt. Ik stond echt helemaal perplex. Ik heb hem daar niks over verteld. En ook niet aangegeven dat ik niet goed in mn vel zit ofzo, maar dat kwam uit hem! Ik was vertederd en geraakt op hetzelfde moment.

Na de dienst waren er een aantal mensen die graag een praatje met me wilden maken. Ik had daar niet zo'n behoefte aan, maar toch... beleefd blijven... Zij hebben mij blijkbaar net zo gemist als ik hun. Alleen op zich ben ik best op mezelf. Toen ik wegging en met mn jas aanstond in de hal, stonden daar R., I., M. en nog een paar mensen. Ik stond half met mijn jas aan toen M. me aansprak over hoe het is en dat hij me gemist heeft in de kerk. Ik weet niet waarom, maar kan M. niet altijd peilen. Dat zal zijn afrikaanse achtergrond wel zijn. Nu was hij erg begripvol en luisterend. Erg fijn.

Toen ik naar buiten liep, fluisterde ik tegen I. dat ik blij ben voor hun dat zij en R. een stelletje zijn. Ondertussen deed het onwijs zeer, want ik vind hem al tijden leuk. Leuk leuk. Het doet mij erg zeer dat ze samen zijn, omdat ik graag gehad had, dat hij voor mij zou gaan. Toen ik het gezegd had, liep ik naar buiten, en voelde ik R. zijn hand heel zacht en voorzichtig over mijn rug glijden. Deed mn hart overspringen, en ik keek heel even en zag dat hij me probeerde moed in te "praten" en een soort teken van: hou vol meid. Het voelde fijn en lief dat het bij hem vandaan kwam. Ook deed het zeer, juist omdat het fijn is, maar hij bezet is.
Met een steek in mn hart reed ik naar huis. Mn ouders huis. Ik woon op mezelf, maar zit vanwege geld en internet vaak en veel bij mn ouders.

Ik ging op msn. En 1 van mn beste vriendinnen dacht dat ik Megan was. Dus knalt eruit dat mijn zusje een Bitch is in het engels. Dus ik vroeg 'want?' Dus zij het uitleggen en zelf laten lezen wat er is. Ergens denk ik dat ik dat beter niet had kunnen lezen. Zo vals, zo gemeen en vooral zo onverwacht. Om mn ei kwijt te kunnen heb ik een poosje op een forum gezeten waar ik wat info over mezelf verdraaid heb, want toen ik de ledenlijst zag, zag ik dat mijn zusje beheerder is van... Geen probleem. Ik deed gewoon mn ding en ontweek haar een beetje. Ik kon er lekker mijn draai vinden, maar las af en toe ook dingen van mijn zusje waarvan het opnieuw een klap in het gezicht is. Het heftigste was dat ze het het beste vond voor mijn vader als hij van mn moeder zou scheiden. Ik weet dat ze het niet makkelijk hebben, maar dit slaat alles!

Nu had ze een berichtje geschreven. Een stuk wat ze van oma over de mail toegestuurd heeft gekregen. Het ging over zusters. Beetje oude uitdrukking, maar goed, verder een mooi stuk. Ze kreeg een aantal reacties en reageerde toen zelf weer terug. Ze zei daarin dat ze geen goede zus heeft (ben de enige) en ook geen goede moeder. En dat ze gelukkig wel vriendinnen heeft die als zusters voelen.
Dat was een steek in mn hart. Ik doe altijd zo mn best voor haar. Voel me al minder door haar omdat zij het IQ heeft voor Gymnasium. Heeft hem niet afgemaakt, maar is wel slim genoeg. Maakte het niet af vanwege de dis. Ironisch he. Ik heb me altijd minder gevoeld dan mn zusje, want wat ik ook deed, zij deed het ook en was er veel beter in dan ik... Ik heb altijd geprobeerd mezelf te bewijzen. Vooral naar mn zusje. Ik doe zo mijn best om een zus voor mijn zusje te zijn. Ik steek mn nek voor haar uit. Maar ze laat me niet toe. Nou moet ik wel zeggen dat ik het ergens wel snap. Het feit dat het moeilijk is om mensen toe te laten dan... Maar ze schreef dat ik geen goede zus ben.
Verder zijn er wel meer dingen die ergens niet kloppen. En ergens heb ik altijd mn ogen ervoor dichtgedaan en het genegeerd, omdat het toch mijn zusje is. Ik heb maar 1 zusje. Ik heb geen broers of zo. Ik heb wat dat betreft alleen haar. Dit deed echt zeer. Ik was in staat om er wat van te zeggen, maar dan zou mn dekmantel naar de klote gaan. Men... Het doet echt zeer. Ik ben van plan als ik wat rustiger ben een brief te schrijven. En daarmee een contact van 1 op 1 te verbreken. Kijk met verjaardagen enzo kun je mekaar niet ontlopen. Ik ben ook niet iemand die rotzooi schopt, maar zal haar wel zoveel mogelijk uit de weg gaan.

Het doet zeer. Echt elke keer als ik iemand toelaat, als ik iemand vertrouw, dan word ik keer op keer teleurgesteld. Ik hoop dat het met C. anders is. Uitzonderingen bevestigen de regel. Elke keer weer vertrouwen en elke keer weer meer teleurstelling... Ik ben er zat van!
Ik baal van het geklaag, maar ja... er komen hopelijk ook wel positieve berichten.
Tot schrijfs Megenco